Neslice şiir tadında hikayeler

GÜNAYDIN

Günün ilk ışıkları ve insanlar yollarda

Gruplar oluşmuş çoktan otobüs duraklarında

Kimi bekler okul servisi, kimi fabrika

Kimisi bozuşmuş çalar saatiyle

Koşturur taksi durağına

Koyulmuşsun iki dirhem bir çekirdek sende yollara

Gözün takılır bir camda menekşeleriyle konuşan kadına

Sakın şaşırma o benim işte tam karşında

Pembe açanlar kızım, Mor açanlar oğlum ama

Garip bir tebessüm oluşur dudağında

Şaşırırsın belki, belkide yabancı gelmez bu sana

Ne kadar zor uyandım derken

Kalabalığın telaşıyla kendine geliverirsin birden

Köşede çiçek satan kadın

Her sabah simit aldığın adam

Çoktan uyanmış başlamış bağırmaya

Alıver bir tane sevdiğini sevindir

Yeni çıktı fırından taze gevrek bunlar

Nihayet geldin mekanına

Günaydın arkadaşım sana

YAĞMUR VE SEN

Seviyorum seni birtanem sonunda buldum seni

Değişik yollarla anlatıyorsun kendini

Hep şaşırtıyorsun beni

Bulamam sanırdım böyle birini

Birden sen çıktın karşıma, belkide sen buldun beni

Nasıl yağmur yağıyordu tanıştığımız o gün

Bir apartman girişinde karşılaşmıştık

Denize düşmüş çocuklar gibiydik ikimizde

Hep şemsiye taşırım ama almamışım o gün işte

Yağmurun dineceği yok deyip yürümeye başlamıştık

Yağmurdan konuşamıyorduk bile

Bir taksiye atlayıp ayrılmıştım senden

Bilmiyordum ki, bir daha karşılaşırmıydık tesadüfen

Bütün gece güldüm yollardaki halime

Kötü üşütmüştüm... Nasıl gelecektim acaba kendime

Uzun zaman geçmediki rastladım tekrar sana

Hatırladın mı birkaç gün sonra parkta

Benim gibi tek başına oturuyordun köşede bir masada

Burnunu çekiyordun sürekli dikkatimi çekmiştin

Arkandan görmüştüm seni de

Bu da ıslananlardan biri demiştim

Garsondan hesap isterken gördüm seni

Baktım sende farkettin beni

Az sonra geldin yanıma başladık konuşmaya

İşte biz o gün başladık seninle çıkmaya

GERÇEK Mİ

İnanamıyorum Allahım bu gerçek mi?

Gerçek mi beni sevdiği

Gerçek mi gelen çiçekleri onun gönderdiği

Hep ben izlerdim onu gizliden

Bakmazdı bile bana , farketmezdi beni

Ben yokmuşun gibi davranırdı odada

Oysa yıllarca çalışmıştık aynı masada

Yine mi isimsiz gelen bir çiçek deyip

Şöyle bir bakardı masaya

O varken ben görmezdim ki çiçekleri

Bir gün kim yolluyor bu çiçekleri

Çiçekçiye bir sor bakalım dedi

İşte o gün öğrendim

Meğer oymuş çiçeklerin sahibi