Geçmişe Özlem

Ben çocukken deli gibi kar yağsın isterdim.

Günde kaç kere kızak kaycaz diye sırılsıklam olur, ellerimiz, ayaklarımız morarana kadar kartopu oynardık.

Kaç posta soba üstüne asılır kurutulurdu kıyafetlerimiz.

Misss gibi ıhlamur kokusu yayılırdı etrafa sobanın üzerinde kaynayan çaydanlıktan,

Ne güzeldi kış gecelerinde soba üzerinde pişirilen kestanenin tadı, kahvaltıdaki kızarmış ekmek, Rahmetli babannemin kuzine sobada maşa üzerinde pişirirdiği sucuk çok daha lezzetliydi sanki o zamanlar...

Şimdi ne karın tadı var, nede yediklerimizin :( yoksa bana mı öyle geliyor bilemiyorum ki,

Bilgisayar ekranlarında oyun oynar oldu çocuklarımız,

Masalcı nineler yok artık evlerde,

Kuş sesleri ile uyanamıyoruz, çalar saatleri de unuttuk başucumuda telefonlarımız var artık... Komşularımıza bile randevu ile gider olduk yalan mı?

Arkadaşım dedin mi en yakının akla gelirdi eskiden, şimdiki gibi mecburi arkadaşlar değil :( Değerlerimizi mi yitiriyoruz, yoksa sevdiklerimizi mi?

Çok üzüyor bunlar beni geçmişi özlüyorum, babamı, babannemi, dedemi, ninemi özlüyorum. Yinede o kadar çok şükrediyorum ki iyiki çocukluğumda onlar yanımdaydı, iyki benimleydi.